مرتضی داستانی
سه سال پیش در چنین روزی نتایج انتخابات ریاست جمهوری بسیاری از محافل داخلی و خارجی را غافلگیر کرد و فضای جدیدی را در کشور رقم زد؛ فضایی که نشأت گرفته از اراده مردمی بود که میخواستند فضای مدیریت ستیزهجوی احمدینژادی از دستگاه اجرایی کشور رخت بربندد و نگاه خردورز و تعاملگر جایگزین آن شود.
بیش از انتخابات ریاست جمهوری بسیاری از مردم، فعالان اقتصادی و کنشگران سیاسی نگران سرنوشت خود و کشور و حتی انقلاب بودند، عدهای مسابقه جمع آوری ارز و طلا راه انداخته بودند، سایه شوم تشدید تحریمها و حتی امکان جنگ برخی را ترسانده بود، تورم لجام گسیخته امکان انجام هر فعالیت اقتصادی سالم را از فعالان اقتصادی گرفته بود و ...، ولی امروز نه کسی آن نگرانی و اظطراب را دارد، نه از آن مسابقه جمع آوری طلا و ارز و اموال خبری هست و نه سایه شوم جنگ در کشور وجود دارد.
روحانی در 3 سال گذشته توانست برخی وعدههایش را عملی کند و گامهای مهم و سرنوشتسازی را در کشور بردارد. در کنار به موفقیت رساندن پرونده هستهای و تغییر نگاه دنیا به ایران و کنترل تورم، برگرداندن فرایند تصمیمگیری و مدیریت کشور به ریل اصلی خود قطعا از مهم ترین اقدامات دولت در این مدت بوده است که همانند برجام زمان بر و دشوار بود. دوران ریاست جمهوری دکتر حسن روحانی به تدریج دارد وارد چهارمین سال خود میشود. سالی که سخت و سرنوشتساز برای دولت روحانی است. این روزها دولت یازدهم در کنار موفقیتهایش؛ با چالشهایی جدی روبروست.
از یک سو مخالفین قسم خورده و کینه ورز دولت که میدانند امسال سال مهمی برای دولت است، با انواع کارشکنیها، بحران آفرینیها و جوسازیها فشار خود را برای عدم موفقیت دولت، چندین برابر مضاعف خواهند کرد. در این ارتباط حتی منتقدین روحانی هم در سال آخر به صف مخالفین خواهند پیوست تا بلکه در انتخابات ریاست جمهوری روحانی را شکست دهند؛ از طرف دیگر انتظارات مردم که انتظارات به حقی هم هست، به ویژه پس از به سرانجام رسیدن مذاکرات هستهای، افزایش یافته است و به یک مطالبه عمومی خصوصا در حل مشکلات اقتصادی و رونق کسب و کار تبدیل خواهد شد. تحقق شعار تدبیر و امید ایجاب میکند که برای کسب و کار مردم تدبیری اندیشیده شود و به دغدغه و گفتمان اول دولتمردان تبدیل شود و الا امید جای خود را به یأس و رویگردانی خواهد داد.