موضوع مقدس مآب ها همواره فکر و روح امام را به خود مشغول کرده بود. یکبار در نجف بهنگام درس ولایت فقیه به ماجرای مهمی در دوران آیت الله بروجردی اشاره نمود و با شهامت در مجلس درس صدها طلبه گفت:
روزى مرحوم آقاى بروجردى، مرحوم آقاى حجت، مرحوم آقاى صدر، مرحوم آقاى خوانسارى، رضوان اللَّه علیهم، براى مذاکره در یک امر سیاسى در منزل ما جمع شده بودند. به آنان عرض کردم که شما قبل از هر کار تکلیف این مقدس نماها را روشن کنید. با وجود آنها مثل این است که دشمن به شما حمله کرده، و یک نفر هم محکم دستهاى شما را گرفته باشد. اینهایى که اسمشان «مقدسین» است- نه مقَدّسین واقعى- و متوجه مفاسد و مصالح نیستند دستهاى شما را بسته اند. و اگر بخواهید کارى انجام بدهید، حکومتى را بگیرید، مجلسى را قبضه کنید که نگذارید این مفاسد واقع شود، آنها شما را در جامعه ضایع می کنند. شما باید قبل از هر چیز فکرى براى آنها بکنید. (ولایت فقیه، ص ۱۴۳)